Rozdział 31 - "Mam dziewczynę"/Dzień 3

Dryyyńńń...

Dryyyńńń...

- Halo? - zaspana odebrałam telefon.

- Monica?

- No. Kto mówi?

- Manuel.

- Hej młody. Co tam?

- Słuchaj mam wielką, wielką prośbę.

- Jaką? Jestem na wakacjach...

- Wiem kochanie, ale to sprawa życia i śmierci.

- Czyli?

- No... Mam dziewczynę.

- Naprawdę? To gratulacje.

- Dzięki. No i jest sprawa.

- Więc to nie była ta?

- Nie. Otóż, chcemy jechać na jakieś trzy dni nad jezioro.

- I??

- Żeby nikt (znaczy jej rodzice) się nie czepiał, to wolałbym, żeby jechał ktoś w roli przyzwoitki.

- Mam jechać sama?

- Nie no, z Gregiem.

- Kiedy?

- Jutro.

- Porąbało Cię? Ja mam być w Hiszpanii jeszcze cztery dni.

- Wróć. Zwrócę za bilety.

- No dobra.

- Kocham Cię.

- Nie mów tak, bo dwa ktosie będą zazdrosne.

- Ok. Papa.

- Też Cię kocham. Papa.

Obudziłam Gregora i wyjaśniłam mu całe zajście. Stwierdził, że w sumie, to może być lepsze od tej Majorki i nawiedzonych fanek. Przed południem poszliśmy jeszcze się poopalać na plaży, a po obiedzie zaczęliśmy się pakować. W pewnej chwili do pokoju weszła mama.

- A Wy gdzie? - spytała, patrząc na nasze torby.

- Wracamy do Innsbrucka.

- Czemu? - mama była wyraźnie zmartwiona.

- Nie bój żaby, mamo. Wracamy, bo Manuel ma dziewczynę i chciałby z nią na wakacje pojechać, ale jej ojciec się nie zgodzi, więc bierze przyzwoitkę... A raczej przyzwoitki :)

- Wy jako przyzwoitki? - matka zaśmiała się - Przecież wy nie dość, że będziecie się sobą zajmować, to jeszcze zdemoralizujecie ich.

- Mamo!!

- Co?

- Nic.

- Możemy wracać?

- Jasne, że tak.

O 15 mieliśmy samolot, więc chwilę po spakowaniu pojechaliśmy na lotnisko. Lot nie był zbyt długi, więc już o 20 byliśmy u Manuela w domu. Przy okazji miałam okazję zobaczyć się z ciocią i wujkiem.

Gdy chłopak zonaczył auto Gregora parkujące przed swoim domem, wybiegł nam na powitanie, wziął mnie na ręce i zaczął się kręcić dookoła.

- Manuel, uspokój się. - powiedziałam do chłopaka, przytulając go.

- Naprawdę się cieszę, że przyjechaliście.

- Ale w granicach przyzwoitości. - Gregor podszedł do mnie i wziął za rękę.

- No to powiesz nam w końcu, kto jest tą Twoją wybranką?

- Wejdźcie to środka. Poznacie ją.

- OK. - powiedziałam i z Gregorem weszłam do środka.