Rozdział 38 (2) – Nowy początek

Ciepły, letni wiatr rozwiewał moje włosy. Ubrana w biały podkoszulek na ramiączkach i krótkie, czarne spodenki szłam uliczkami zabytkowego Krakowa na spotkanie z moim chłopakiem. Jesteśmy ze sobą od roku. Jestem z nim szczęśliwa. To on wyciągnął mnie z depresji po dawnym, nieudanym związku.

Mieszkam w Krakowie od końca lipca 2010 roku. 18 sierpnia, czyli dzisiaj mija rocznica. Od kiedy jestem z Damianem. Jest ode mnie rok starszy.

Chłopak czekał na mnie w "naszej kawiarence", prowadzonej przez jego znajomą.

- Cześć kochanie! - powiedział, całując mnie w usta na powitanie.

- Hej! Co słychać? Ostatnio byłeś zajęty.

- Przepraszam Moniś, ale praca mnie wykończy.

- Rozumiem przecież. - odpowiedziałam i pocałowałam go.

- Mam dla Ciebie niespodziankę.

- Jaką?

- Z okazji rocznicy.

- O! Już nie mogę się doczekać. 

- Udało mi się załatwić bilety na zawody Letniej Grand Prix w Zakopanem. Z wejściem do miasteczka skoczków. Wiem, że kiedyś lubiłaś skoki. Co powiesz?

- Eee... Ok - uśmiechnęłam się do chłopaka.

Przestałam już myśleć o moim byłym. A nawet jak czasem pomyślałam, to nie bolało. Przyzwyczaiłam się. Podobno wrócił do skoków. A od początku wakacji skacze w LGP.

- Kiedy jedziemy? - zapytałam, przytulając się do Damiana

- Jutro. - chłopak zawstydził się - Przepraszam, że tak późno Ci to mówię, ale wiesz... Chciałem w dzień rocznicy Ci o tym powiedzieć.

- Nie szkodzi. I tak nie mam planów na weekend. A z chęcią odwiedzę dziadków. Mówiłam Ci, że mieszkają z Zakopcu?

- Wspominałaś.

- Może u nich przenocujemy?

- Wynająłem nam już pokój. U takich państwa. Z pięknym widokiem na skocznię.

- Dziękuję. - pocałowałam go ponownie - Za to, że o wszystkim pomyślisz.

- Nie ma za co. - odpowiedział i mocno mnie do siebie przytulił.